رنگ پریدگی یا کبود شدن انگشتان یا پاها از سرما یا استرس؛
التهاب بافت ریه و آسیب وارده بر قفسه سینه باعث می‌شوند که تنفس برای افراد مبتلا به مریضی لوپوس کاری دشوار باشد. این افراد از تنگی نفس رنج می‌برند.
اخیرا دریافته ایم که بیماری لوپوس ممکن است باعث تنگ شدن رگ های خونی شود. این امر می‌تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به آنژین( ورم گلو)، حملات قلبی و سکته شود، بنابراین نظارت دقیق و درمان زود هنگام درباره فاکتورهایی مانند کلسترول بالا و فشار خون بالا، حیاتی و لازم است. سایر اندام ها
این عارضه مسری نیست و از راه جنسی یا هر راه دیگری از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود.
مراقب هر گونه رژیم غذایی که گروه های غذایی مهم را از رژیم غذایی شما حذف می کنند، باشید زیرا شما به تمام مواد مغذی نیاز دارید تا بتوانید یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید کنترل و مدیریت استرس
برخی از بیماران لوپوس نیز تغییراتی را در خلق و خوی خود تجربه می کنند . به ویژه مواردی مثل تحریک پذیری زیاد در برابر وقایع، افسردگی و اضطراب.
همچنین علائم به درگیر بودن ناحیه‌ی آسیب دیده هم بستگی دارد. با این‌حال برخی علائم لوپوس در اکثر مبتلایان بروز می‌کند به شرح زیر است:
در حدود یک سوم افراد مبتلا به لوپوس، باعث ایجاد یک بیماری خود ایمنی اضافی می شوند از قبیل بیماری خود ایمنی تیروئید، به ویژه نوعی که باعث کم تحرکی غده تیروئید می شود.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
ضایعات معمولی تر «دیسکوئید» هستند و فقط در افراد مبتلا به بیماری فعال دیده می‌شوند که به محض مشاهده آنها باید به پزشک خود اطلاع داد.
پزشکان به طور طبیعی در مورد داروهایی که باید در دوران بارداری استفاده شوند، با احتیاط رفتار می کنند. استروئیدها معمولا به خوبی تحمل می شوند و بسیاری از افراد از داروهای پردنیزولون، هیدروکسی کلروکین و آزاتیوپرین در طول بارداری و بدون بروز اثرات زیان آور استفاده کرده اند. اگر دارای سطح بالایی از آنتی بادی ضد فسفولیپید باشی، خطر سقط‌جنین زیاد است.. با این حال، درمان با آسپرین یا هپارین، این خطر را کاهش می‌دهند و در حال حاضر در بیماری لوپوس عضلانی بیشتر زنانی که دارای این آنتی بادی ها هستند، بارداری موفقیت آمیز است.
عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها شامل افزایش وزن، کبودی آسان، نازک شدن استخوان ها، فشار خون بالا، دیابت و افزایش خطر عفونت است.
التهاب و تورم بافت‌های مختلف و ضعف سیستم ایمنی باعث بروز تب بالا می‌شود.
غدد لنفاوی که در مجاورت عروق خونی متورم قرار دارند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند.